Toen

Malawi is nu mijn leven, in mijn hoofd en in mijn hart. Ik ben hier blij en droevig, gezond en soms ziek, sommigen vinden mij leuk anderen niet, ik eet, slaap, drink en praat. Ik ben net dezelfde, ik denk dezelfde dingen, heb in mijn hoofd wat ik goed en slecht vind. Zelfs als ik praat, ben ik het die praat, dezelfde dingen in een andere taal. Ik ben niet veranderd, misschien een beetje aangepast. In mijn hoofd zitten de mensen en de gebeurtenissen van hier. België is ergens in mijn achterhoofd. Ik leef hier en nu. Leven is ook leren leven met de mensen rond je, ongeacht verschillen. Kijken en leren, eventueel aanpassen maar niet veel. Mensen zijn ook gewoon mensen hier. Ze doen dezelfde dingen, ze eten en drinken, werken, trouwen, maken kindjes, brengen de kindjes groot, houden en haten elkaar, hebben lief en vechten, wenen en lachen..mensen net als ik. Er zijn verschillen maar gelijkenissen overheersen. Sommige dingen worden anders beleefd of uitgedrukt maar in wezen zijn ze dezelfde. Velen normen en waarden zijn gelijk. Cultuur. De aarde heeft een andere kleur, het landschap een andere vorm. Maar het is ook gewoon een land, met bomen, lucht en water net als bij ons. De mensen hebben een andere kleur maar ze zijn dezelfde onder hun huid. Hun haren zijn gekroezeld, hun heupen in chitenges gewikkeld, hun lippen dik en hun neuzen plat, hun huid soms diepbruin soms lichter, uit hun mond komt een vreemde taal. En toch weet ik zeker dat ze over dezelfde dingen denken en praten als ik, en als anderen. Daarom is het ook een beetje thuis.