Vliegen
Door: Isabelle
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
27 Februari 2008 | Malawi, Nkhata Bay
De weg naar de luchthaven is lang, ik tetter de hele weg vol; papa, David, Simon en Judit ergeren zich aan mij. De laatste dagen waren ook voor hen erg hard, ik ben wel eens onvriendelijk geweest. Maar dat vergeven ze me wel. Eindelijk aangekomen op de luchthaven, het is chaos, ik ben er nog nooit geweest, allemaal parkings, verdiepen vol met reisbureaus en mensen met valiezen. Mama, papa, David, Simon, Céline en Tim zijn er om me uit te wuiven. Na het wegen van de bagage en het inchecken gaan we nog iets drinken. Ik ben heel erg blij dat er zoveel mensen zijn gekomen. Ik denk nog niet aan de vliegtuigreis. Voor ik door de douane stap neem ik definitief afscheid, zonder tranen maar wel met pijn in het hart. Het is raar om alleen te wandelen. Ik zoek een plek en zet me neer, ik voel me moe en zenuwachtig. Buiten staat het vliegtuig, groot en angstaanjagend. Eindelijk mogen we opstappen. Ik stap door een lange tunnel naar het vliegtuig, netjes in de rij achter de mensen aan. Ik ga stilaan verder en wordt begroet door lieve bruine stewardessen, ze dragen een pakje net zoals je in de boekjes ziet. Ze staan en glimlachen, kijken naar mijn ticket en wijzen de richting. Ik glimlach een beetje gebroken terug, en schuifel naar mijn plaats. Er speelt klassieke muziek, ik hoor verschillende talen door elkaar. Het is klein en druk met blauwe zeteltjes. Ik zet me neer en kijk door het raampje naar buiten het is hoog en donker met geel licht van de lampen, de regen spat tegen het raampje. Mijn zus stuurt me nog een laatst berichtje voor het opstijgen. Ik pink een traan weg, ik ben bang voor het vliegen. Maar ik verman me, kijk geïnteresseerd naar het filmpje over gordels vastmaken en reddingsvesten. Ik moet alles goed onthouden voor als er iets mis gaat. Snel maak ik de gordel vast. De stewardessen controleren alles. Naast mij zit niemand, iets verderop het meisje dat bemoedigend naar mij glimlacht. Na een tijdje komt er beweging in het vliegtuig. Het rijdt gewoon traag, achteruit en soms draaiend naar de ladingsbaan. Gefascineerd kijk ik naar buiten, het gaat niet sneller dan een auto, het is gewoon. Op het schermpje kan je allerlei informatie betreffende hoogte, snelheid en plaats vinden, geruststellend. Het vliegtuig staat stil en de motoren beginnen op volle toeren te draaien, voor ons is er niets dan lege vlakte afgezet door lichtjes. Dan begint het vliegtuig te rijden, steeds sneller. Het tintelt in mijn buik, en dan ineens komen we van de grond. Het is spannend. Maar toch ook: arm milieu. Het opstijgen is raar, het gaat in stapjes en dan weer omhoog, de wereld onder ons wordt steeds kleiner, voetbalvelden, wegen en overal lichtjes. Er zoeven wolken en regen naast me. Als we echt aan het vliegen zijn wordt het minder spannend buiten, het is donker, we vliegen boven de wolken en zien het constante licht van de maan. Ik richt mijn aandacht op de binnenkant. In elke gang lopen enkele stewardessen met schortjes nu, ze delen voedsel en drank uit. Het is echt zoals in de boekjes. Ze glimlachen steeds vriendelijk. Een uurtje later wordt het landen in Parijs aangekondigd, de eerste landing, ik ben echt nieuwsgierig. Het is raar, mijn oren suizen. Opeens raken de wielen de grond en bollen we uit. Nieuwe mensen komen aan en nemen plaats. Het is drukker, naast mij zit nog steeds niemand. Het hele gebeuren wordt herhaald, maar nu ben ik niet meer zo bang. We stijgen op en ik geniet nog steeds van het gevoel. Het lijkt een vliegende bus, de zeteltjes, het geluid,… We krijgen avondeten, alles netjes verpakt op schoteltjes, met stewardessen die heen en weer wandelen om iedereen te bedienen. Alweer veel afval, maar toch zondig genietend. Er is geen vegetarisch voedsel voor mij, maar de stewardessen zorgen ondanks voor een lekker maal met al het vegetarisch op de niet vegetarische schotels. Na het eten gaan de lichten uit. Het vliegtuig wordt stil, het geluid monotoon. Enkel de kirrende geluidjes van het kindje naast mij zijn te horen. De ouders gaan voor het eerst naar het geboorteland van de moeder om het kindje aan de familie te laten zien. Ik heb twee zeteltjes en gebruik die dan ook ten volle. Ik slaap licht maar aangenaam. Slechts enkele uren later worden we alweer gewekt met vreemde doekjes om ons gezicht en handen mee te verfrissen. Het is vreemd dat je alles wat je op de grond doet ook in de lucht doet. Ik heb geen honger maar eet toch alles op, ik geniet wel van de netheid en de gestructureerdheid. Na enkele uren landen we alweer in Ethiopië. Al vanuit de lucht kun je de dorheid en droogheid van dit land zien. Er is weinig groen, af en toe een berg. Na even wachten nemen we het laatste vliegtuig naar Lilongwe, Malawi.
-
27 Februari 2008 - 11:42
Karlien:
wauw isabelle! Wat een prachtige verslagen die je schrijft. Het is mooi om te lezen hoe je alles met bewondering ervaart. Ik heb geboeid alles gelezen en kijk er alweer naar uit om je volgende avonturen te lezen.
Blijkbaar doe je met de beperkte middelen toch veel goeds in de gevangenis en appreciëren ze het ginder ook!
Ik wens je veel beterschap zodat je snel weer kan genieten van alle indrukken.
Hou je goed, geniet, het lijkt me daar echt iets voor jou :)!
groetjes
Karlien aka herman* -
27 Februari 2008 - 18:02
Helena:
Jawadde! Leuk dat je zoveel schrijft en beschrijft, ik zie het allemaal voor mijn ogen gebeuren! Amaj het is nog een grotere uitdaging dan ik dacht, geld inzamelen, lesgeven.. Stom dat je daar een week hebt vastgezeten! Ik hoop dat je je niet te vaak alleen voelt, gelukkig dat de mensen daar zo vriendelijk zijn, in ieder geval denk ik hier heel vaak aan u en hoe ge u daar redt.. Hopelijk ben je snel van die vervelende malaria verlost! Lukt het je een beetje, dat omgaan met de armoede daar? Heel veel liefs en een stevige knuffel X -
27 Februari 2008 - 19:34
MaRijN:
Isabelle!!
Ik heb echt het gevoel da ge het daar kei kei kei goed doet! Ik hoop dat je je er goed voelt, maar ben er bijna zeker van dat het daar wel iets voor jouw is ;o). Kvindt het prachtig dat je zo van de natuur en de cultuur daar kan genieten. Oooo, wat zou ik het leuk vinden naast je te zitten tussen al die vrouwen bij de voetbalmatch!!
In elke geval, verzorg jezelf wel goed. K'wil je geen schrik aan jagen maar malaria kan rare dingen doen! Denk dus ook af en toe eerst eens aan jezelf en verzorg je goed!
Ik ben al benieuwd naar de volgende reeks avonturen.
SUCCES!
X -
28 Februari 2008 - 19:16
Dagmar:
Hey Isa! Je verhalen zijn zo mooi, hartverwarmend, prachtig gewoon. Je verteld heerlijk, ik kan het me zo inbeelden (nuja, toch een beetje :))Ik lees niet graag op een computerscherm dus ik heb ze allemaal afgeprint en heb ze op de trein (richting mijn stage) gelezen. Heel tof! Het leest als een (bestseller)boek ;). Misschien kan je dit later uitbrengen ofzo? ;)Ik kijk uit naar je volgende hoofdstuk, dat ik dan weer afprint en me ermee ergens installeer en wegdroom in jouw wereld... :).
Ik wens je daar echt het allerbeste! Geniet ervan! Verzorg je goed e meid!
Dikke kus! -
01 Maart 2008 - 16:04
Nele:
Hey Isabelle!
Fantastische verhalen, ik kijk al uit naar meer van dit!
Ik hoop dat mijn stageplaats (ik begin EINDELIJK dinsdag) even leerrijk en verrijkend zal zijn als de jouwe, ook al denk ik dat dit bijna onmogelijk is...
Zoen, Nele -
04 Maart 2008 - 16:27
Kristof:
Hey Isabelle!
Blij nog iets van je te horen!!
En amaai, fantastisch om dit allemaal te lezen. Langs de ene kant is het een stomp in je maag, maar langs de andere kant is het heel fascinerend om te lezen wat je allemaal aan het doen bent daar in de gevangenis en wat je allemaal meemaakt!
Spijtig te lezen dat je malaria hebt. Ik hoop dat je snel weer beter wordt en dat het een lichte vorm van malaria is.
En pas toch maar op met dat kraantjeswater, dat is niet altijd zo even gezond.
Geniet in ieder geval heel hard van je verblijf ginds en ik hoop dat je een enorm leuke en verrijkende tijd zal hebben!
Ik begin je ondertussen wel een beetje te missen. En ook onze filosofisch getinte gesprekken onderweg. :-)
Het ga je nog goed!
dikke kus -
06 Maart 2008 - 09:20
Heidi:
hey Isabelle,
'k heb juist al je verhalen gelezen. Hopelijk ben je al hersteld van die malaria! Ik heb het gevoel dat je mooie dingen gaat verwezelijken daar. Geniet met volle teugen! (maar wees toch écht voorzichtig...)
kus,
Heidi, Gert, Jesse en Joren -
07 Maart 2008 - 11:45
Raf Stevens:
Frank Meys heeft ons de websites doorgestuurd van de logboeken van onze buitenlandse studenten. Even gaan kijken en ik moet toegeven dat jouw verslaggeving me treft in z'n directheid en eenvoud. Mooi!
Nog vele intense dagen toegewenst (of ben je al terug?) -
10 Maart 2008 - 19:22
Sofie:
Hoi,
mijn mama was na mijn enthousiasme dolenthousiast om je verslagen te lezen. Je moet inderdaad mss er eens over na denken om je verslagen als boek uit te brengen. Dit zou echt wel aanslaan, dit leest zo vlot en mijn mama is trouwens dol op dergelijke vrhalen, dus al 1 iemand die je boek al zou willen kopen!
Vele groetjes en we missen je wel zenne (zeker nu we naar de Mexicaan zijn gaan eten in Leuven)! Hoe is het eten trouwens ginder?
Sofie -
14 Maart 2008 - 10:12
Jelle:
oe cool is dees verhaal zot:)
geniet er nog bangelijk hard van!!
chizzle
J -
14 April 2008 - 19:02
Eva:
Ik vind het ook een heel goed idee voor een boek. Je beschrijft alles zo goed, en dat maakt het interessant. Ik vind het zo zielig voor je dat je afscheid moest nemen.
Vanalle kussen en knuffels,
eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
