Leven
Door: Isabelle
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
27 Februari 2008 | Malawi, Nkhata Bay
In het begin had ik een ietwat naïeve indruk van Malawi. Alles is supermooi en de mensen vriendelijk. Maar er is echt schrijnende armoede. Velen hebben helemaal niets, geen bankrekening zoals wij, enkel het geld van de dag om te overleven. Ik denk ook dat vele mensen maar vriendelijk tegen me zijn om dat ik wit ben. Maar stilaan verdwijnt het feit dat ik wit ben, want de mensen beginnen me te kennen, ze weten wat ik doe en waarom ik hier ben en maken gewoon graag een praatje. Velen vragen of ik in Malawi wil blijven wonen.
Het is hard om steeds te moeten zien dat er zoveel armoede is waar je niet veel aan kan doen. Toch is leven hier mooi, ik woon op een heuvel met aan weerskanten het meer. Het is vijf minuten wandelen van de gevangenis en vlakbij de dorpskern. De zon schijnt en het regent vaak. Dan is er een frisse geur van alle planten. Ik ben al helemaal blond en bruin. Het meer is verfrissend, de natuur prachtig met allemaal bergen en dieren die ik nog nooit in het echt gezien heb. Er is steeds muziek en gelach in de straten. Vrouwen met kinderen op hun rug gebonden en mannen die hand in hand lopen. Op straat praten mensen spontaan met me.
In het weekend komt er een boot en dan is het markt. Alles ruikt dan naar vis. Maandagavond vertrekt de boot weer en wordt het weer rustig. Ik ga vaak zitten kijken als de boot vertrekt.
Overdag als de zon schijnt zijn de straten bijna leeg. Het is dan te warm om te bewegen. Iedereen rust of zwemt. Er zijn hopen winkeltjes vol met verse vruchten en alle soorten sapjes. Ik probeer zoveel mogelijk bananen, limoenen, mango’s en nootjes te eten, het smaakt hier heerlijk en is supergoedkoop. Ik drink ook gewoon kraantjeswater.
De winkels zijn tot laat open, maar ik ga vroeg slapen, het is steeds vroeg donker en ik sta om zes uur alweer op. Ik heb de baogame ontdekt. In de weekends wil ik alles in de omgeving ontdekken. Als je verder door het dorp loopt en dan verder de heuvel op gaat kom je winkeltjes tegen met allemaal spullen, een beetje verder heb je een Lodge met vele westerse toeristen. Naast Nkhata Bay liggen enkele kleine dorpjes. Het is hier echt heuvelachtig en er is veel groen. Ik ben al een keer naar een volle maan feest geweest. Prachtige muziek en dans. Er zijn vele voetbalmatchen, het is geweldig, het hele dorp zit dan langs de zijlijn. Ik zit dan samen met de vrouwen. We eten nootjes en lachen. De mannen staan iets apart en er wordt luid gejuicht als er gescoord wordt.
Ik heb een housegirl, Eliza, ze is raar. De eerste avond gaf ik haar chocolaatjes. Ze at het in een keer op en zij dat het heerlijk is. Ze danst, lacht en slaapt veel. Als er bezoek is tettert ze de hele avond in chitunbuka.
Ik ben hier bijna nooit alleen, elke avond komt er wel iemand langs. Ik vind het echt prettig. Ik heb al heel veel discussies gevoerd over God, de bijbel en Charles Darwin.
De bijbel wordt hier echt letterlijk genomen en ze proberen me massaal te overtuigen. Iemand vertelde me dat hij gelooft dat God een zwarte man is die in een berg in Ethiopië leeft. Maar niemand mag weten waar anders zouden ze een nucleaire bom op Hem gooien.
Ik heb besloten om iedere zondag naar een andere kerk te gaan. Ook al geloof ik het niet, ik wil het meemaken, er voor openstaan.
Ook is er een soort van tweedeling te vinden. Er zijn rasta’s en decent (nette, beschaafde mensen). De rasta’s worden door velen beschouwd als de drop outs, de stoute, de dieven. Iedereen waarschuwt me voor hen. Maar zij leggen vaak het eerst contact met blanken omdat ze handeltjes hebben in verschillende artistieke producten. Dit wekt frustratie op bij de rest.
Naast de stage ben ik ook veel bezig met het land, ik heb al mijn zintuigen nodig om alles te kunnen opnemen. Het is nieuw maar ik voel me hier goed. België lijkt ver weg, bijna een ander leven.
Het is hard om steeds te moeten zien dat er zoveel armoede is waar je niet veel aan kan doen. Toch is leven hier mooi, ik woon op een heuvel met aan weerskanten het meer. Het is vijf minuten wandelen van de gevangenis en vlakbij de dorpskern. De zon schijnt en het regent vaak. Dan is er een frisse geur van alle planten. Ik ben al helemaal blond en bruin. Het meer is verfrissend, de natuur prachtig met allemaal bergen en dieren die ik nog nooit in het echt gezien heb. Er is steeds muziek en gelach in de straten. Vrouwen met kinderen op hun rug gebonden en mannen die hand in hand lopen. Op straat praten mensen spontaan met me.
In het weekend komt er een boot en dan is het markt. Alles ruikt dan naar vis. Maandagavond vertrekt de boot weer en wordt het weer rustig. Ik ga vaak zitten kijken als de boot vertrekt.
Overdag als de zon schijnt zijn de straten bijna leeg. Het is dan te warm om te bewegen. Iedereen rust of zwemt. Er zijn hopen winkeltjes vol met verse vruchten en alle soorten sapjes. Ik probeer zoveel mogelijk bananen, limoenen, mango’s en nootjes te eten, het smaakt hier heerlijk en is supergoedkoop. Ik drink ook gewoon kraantjeswater.
De winkels zijn tot laat open, maar ik ga vroeg slapen, het is steeds vroeg donker en ik sta om zes uur alweer op. Ik heb de baogame ontdekt. In de weekends wil ik alles in de omgeving ontdekken. Als je verder door het dorp loopt en dan verder de heuvel op gaat kom je winkeltjes tegen met allemaal spullen, een beetje verder heb je een Lodge met vele westerse toeristen. Naast Nkhata Bay liggen enkele kleine dorpjes. Het is hier echt heuvelachtig en er is veel groen. Ik ben al een keer naar een volle maan feest geweest. Prachtige muziek en dans. Er zijn vele voetbalmatchen, het is geweldig, het hele dorp zit dan langs de zijlijn. Ik zit dan samen met de vrouwen. We eten nootjes en lachen. De mannen staan iets apart en er wordt luid gejuicht als er gescoord wordt.
Ik heb een housegirl, Eliza, ze is raar. De eerste avond gaf ik haar chocolaatjes. Ze at het in een keer op en zij dat het heerlijk is. Ze danst, lacht en slaapt veel. Als er bezoek is tettert ze de hele avond in chitunbuka.
Ik ben hier bijna nooit alleen, elke avond komt er wel iemand langs. Ik vind het echt prettig. Ik heb al heel veel discussies gevoerd over God, de bijbel en Charles Darwin.
De bijbel wordt hier echt letterlijk genomen en ze proberen me massaal te overtuigen. Iemand vertelde me dat hij gelooft dat God een zwarte man is die in een berg in Ethiopië leeft. Maar niemand mag weten waar anders zouden ze een nucleaire bom op Hem gooien.
Ik heb besloten om iedere zondag naar een andere kerk te gaan. Ook al geloof ik het niet, ik wil het meemaken, er voor openstaan.
Ook is er een soort van tweedeling te vinden. Er zijn rasta’s en decent (nette, beschaafde mensen). De rasta’s worden door velen beschouwd als de drop outs, de stoute, de dieven. Iedereen waarschuwt me voor hen. Maar zij leggen vaak het eerst contact met blanken omdat ze handeltjes hebben in verschillende artistieke producten. Dit wekt frustratie op bij de rest.
Naast de stage ben ik ook veel bezig met het land, ik heb al mijn zintuigen nodig om alles te kunnen opnemen. Het is nieuw maar ik voel me hier goed. België lijkt ver weg, bijna een ander leven.
-
29 Februari 2008 - 11:50
Céline:
Heej Isabelle!
Het is waar, je hebt een heel amusante schrijfstijl, dat was me nog al eens opgevallen. Vind je het goed als we dit stukje in het volgende Uiltje zetten :)?
Het ziet er daar zalig uit en ge zijt precies eel goed bezig voor u project.
Geniet ervan en ik kijk al uit naar u volgende verhalen, zodat wij ook kunnen meegenieten!
Groetjes,
Céline -
02 Maart 2008 - 22:32
Laura:
Lieve Isabelle,
Om te beginnen: ik mis u! Om verder te gaan: ik ben blij voor u! Alles wat je daar meemaakt, ondekt en doet: geweldig! Je verwezenlijkt daar geweldige dingen, echt waar. Ik geef je dezelfde raad die jij mij ook eens gaf: doe zo verder, meid, je bent goed bezig! En in jouw geval meer dan "goed" bezig. Het is waarscijnlijk moeilijk om tegelijk je werk te doen en dan ook nog eens contacten leggen, de cultuur ontdekken, van de natuur genieten,... Maar ik wens je extra oplettende ogen om extra veel te zien, extra smaakpapillen om extra veel te proeven, extra plaats in je hersenen om alles te onthouden enzovoort! En waarschijnlijk moet ik je ook extra tijd wensen, om extra veel te kunnen doen! Isabelle, doe daar zoveel je kan, GENIET, ONTDEK EN LEER!! Het is een unieke tijd voor jou! En heb geen schrik, maar zij wel oplettend. Ik denk aan jou. Als ik je teksten lees, zou ik alles met m'n eigen ogen willen zien (de mensen, de natuur) en met m'n eigen oren willen horen (de muziek) en met m'n eigen handen willen voelen, maar je beschrijft alles zo goed en mooi, dat ik het me allemaal ergens wel kan voorstellen. Ik lees met open mond en de gedachte 'wooow, was ik daar ook maar!'. Nogmaals: Isabelle, ik denk aan je en ik zie u graag!!
Ongelofelijk dikke kus van mij op je bruine huid :-)
x Laura
-
08 Mei 2008 - 17:47
Eva:
ik vind het een zeer goed idee om dit in het uiltje te zetten.
ik vind het ook fantastisch wat je daar allemaal meemaakt.
ik hoop dat je nog veel dingen mag meemaken
en nog duizenden knuffels.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
